Eigen zinnigheid in de spotlight: Marloes Klein
Toen Marloes het 1 op 1 traject bij mij deed, gebeurde er veel in haar leven. Want als 34 jarige vrouw, met een vriend, toen nog zwanger, een verhuizing (want: baby op komst!), een 32-urige werkweek waarin ze meerdere projecten tegelijk draaide, en nog hier en daar een freelance klus, waren haar dagen nooit saai. Lees hier mijn interview met haar waarin ze vertelt over haar traject.
Wie is Marloes? En wat doe je?
Ik probeer het maximale uit mijn dagen te halen, ondanks dat ik wéét dat ik structureel te veel van mezelf vraag. Nadat ik na mijn universitaire studie me oeverloos in een traineeship heb proberen te kletsen, ben ik aan de slag gegaan als junior consultant en vervolgens als projectmanager. Ik werk(te) vaak voor grote corporates – inmiddels in het werkveld van leren en ontwikkelen – maar ook als copywriter en als zelfstandige.
Hoe ziet een ideale dag er voor jou uit?
Het liefste sta ik uitgerust op, knuffel ik met mijn lachende baby, ga ik sporten, ontbijt ik gezond, ram ik een mooie tekst eruit en haal ik wat deadlines. ’s Avonds kook ik uit Ottolenghi en kijk ik samen met mijn vriend naar een mooie film met een glaasje rode wijn. Uiteraard is dat allemaal heel knus en ons dochtertje slaapt.
Wat was je situatie toen je een coaching traject bij mij startte?
Ik liep er vaak tegenaan dat ik – na wat reflecteren en grasduinen – weinig tijd voor mezelf neem. Zo ben ik erbij gebaat dat ik rustig de tijd neem om te reflecteren, ‘alleen-zijn’, dat ik oplaad van sporten en de natuur, maar ik handel er niet naar. Daarbij kom ik niet vaak genoeg voor mezelf op (terwijl ik wel over kom als iemand die het ‘allemaal wel weet’) en stel ik moeilijke gesprekken uit, uit angst dat mensen boos op me worden of ik hen verdrietig maak.
Het resultaat is dat ik minder productief word, meer druk ervaar, minder tevreden over mezelf ben, zaken uitstel. Om te spreken in een term die ik met jou heb gebruikt: het percentage ‘mineur’ was veel te hoog.
Welke persoonlijke ontwikkelingstrajecten/trainingen/coaching had je al gedaan voordat je bij mij terecht kwam?
Al mijn diepgewortelde patronen heb ik al eens onder de loep genomen met therapie. Daarna maakte ik bij één van mijn eerdere werkgevers al kennis met coaching. Dat bleek voor mij een prachtige aansluiting te zijn. Ik leerde meer grip te krijgen op die diepe, ingesleten patronen in het dagelijks leven. Aan welke radartjes ik kon draaien op welke momenten. Heel actiegericht en concreet. Zó fijn!
Wat viel op aan de sessies met mij, in vergelijking met eerdere persoonlijke ontwikkelingstrajecten die je hebt gehad?
Wat ik heel prettig vind, is dat we altijd een vaste manier van beginnen en eindigen hadden. Hierdoor kon ik altijd ‘schoon’ beginnen, omdat ik kort en duidelijk kon laten weten met welke zorgen en energie ik op dat moment in de sessie zat. De afsluiting zorgde altijd voor concrete actiepunten en beloftes aan mezelf. En het zijn ook echt ‘beloftes’, en dus geen ‘to do’s’. Dit deed ik echt voor mezelf.
Je kan goed luisteren, doorziet mijn patronen en kan met een enkele vraag op de zere plek duwen. Tranen waren dan ook geen uitzondering, en die zorgden altijd voor opluchting en méér zelfliefde.
Waarin heb je jezelf verrast tijdens het traject?
Ik denk in de mate waarop ik kon reflecteren, daar uiting aan kon geven en ervoor kiezen om eerder te handelen – in plaats van het op zijn beloop te laten (en dus verder ‘weg te zakken’ in de situatie).
Welke concrete resultaten heb je gehaald uit het traject?
Zelfliefde! Eigenlijk houd ik niet zo van dat woord, maar in iedere sessie voelde ik zoveel meer waardering, begrip en liefde voor mezelf. Ik omarm mezelf nu en durf meer kwetsbaar te zijn.
Dit lukt nu beter omdat ik me veel bewuster van mijn gedrag wat in verbinding staat met die diep gewortelde patronen – die onderlaag. Concreet voorbeeld: ik vind het moeilijk om voor mezelf op te komen. Ik voelde dit dan, maar deed er niks mee. En dat ging dan knagen. Nu ben ik me er heel bewust van als dit zich voordoet. Zodra ik er dan weer ‘omheen ga draaien’ weet ik dat ik moet ingrijpen. Ik gun mezelf nu de ruimte om te reageren, er indien nodig op terug te komen. Die onderlaag voelt ook anders: ik ervaar veel meer rust en acceptatie
Had je twijfels over het feit dat de sessies online waren? Zo ja, vertel daar eens iets over?
Voor Corona had ik hier wel anders over gedacht. Inmiddels ben ik zo verweven met mijn laptop en camera dat het voor mij geen verschil maakt. Ik ben gewoon lekker in mijn huiskamer in gesprek met jou. Wel een hele belangrijke tip die ik wil meegeven: haal afleidende dingen uit de weg. Zodat je ook echt een momentje voor jezelf hebt.
Aan wie zou jij een traject met Femke aanraden?
HA! Mensen met een hoog eisenlijstje, die bij voorkeur in de twaalfde versnelling willen staan, struggelen met het vervullen van al hun rollen, die niet snel tevreden zijn, die wel wíllen, maar nog niet precies weten hóe.
Welke dromen heb je nog?
Een eigen boek schrijven. Zonder twijfel.
Ik kon mijn vriendinnen altijd goed vermaken met mijn avonturen als vrijgezel. Dus die ben ik gaan opschrijven. Korte grappige verhalen, met een diepe boodschap. “De memoires van een nachtkat” – zo gaat ie heten. En die gaat uitkomen. Ooit.
Daarnaast droom ik van een psychologische thriller. Vleugje Nicci French, maar dan minder obvious en met een goede plottwist.
Wat wil je meegeven aan andere ambitieuze professionals?
Plan as we speak een dag (of avond) sauna, maak die wandeling, ga naar dat concert, ga doordeweeks uit eten, plan die afspraak met Femke in. Kortom: doe iets liefs voor jezelf!
Eigenlijk denk ik dat je niet écht gelukkig wordt van je ideale dag. Want die zit vaak tjokvol verwachtingen en beloftes. Daar wil je juist vanaf! De kunst is juist te genieten van een dag omdat je weet om te gaan met de imperfecties.
Het is wellicht cliché, maar als je in die twaalfde versnelling staat, heb je gewoon iemand nodig die je eruit trekt. Een coach dus.
Nieuwsgierig geworden naar het 1 op 1 traject? Laten we kennismaken om te kijken of we een match zijn.
